Ik ben Saskia Penning, moeder van 3 volwassen kinderen en sinds kort ook grootmoeder van een kleindochter. Ik heb na mijn afstuderen als arts in 1986 altijd gewerkt in de psychiatrie. Eerst langere tijd als arts-assistent-niet-in-opleiding in verband met mijn taken in het gezin. Later, op mijn 40-ste, heb ik besloten alsnog in opleiding te gaan om psychiater te kunnen worden. In deze eerste jaren na mijn afstuderen heb ik een berg ervaring op kunnen doen in verschillende instellingen. Ik ben begonnen in de chronische psychiatrie van het oude Santpoort, een grote ouderwetse instelling met slaapzalen. Met deze chronische ernstig zieke patiënten moest destijds verhuizing naar Amsterdam plaatsvinden. Van bedden naar stoelen was het motto, op naar de Bijlmer. Later ben ik gaan werken op de opname-afdeling van Santpoort, waarmee we ook gingen verhuizen naar Amsterdam. Daar ontstonden toen kleinschalige afdelingen in de stad op verschillende locaties, de zogenaamde SPDC’s (Sociaal Psychiatrisch Diensten Centrum). Met zowel acute spoed opname-afdelingen en herstel ondersteunende vervolgafdelingen als poliklinieken. Het huidige Mentrum.
Vervolgens heb ik een jaar bij de crisisdienst in Amsterdam gewerkt als “rijdende psychiater”, dus veel huisbezoeken afgelegd en mensen gezien crisissituaties om te beoordelen of er opname nodig was of dat er ambulant begeleid kon worden. Daarna heb ik jarenlang ambulant gewerkt op verschillende RIAGG’s (Regionale Instellingen voor Geestelijke Gezondheidszorg). Door mijn eigen verhuizingen was dat op diverse locaties in het land. Een leerzame periode. Een van die werkplekken was de RIAGG Assen, waar ik gedurende 5 jaar op de kinder- en jeugdafdeling werkte met kinderen tussen de 4 en 18 jaar (en hun ouders). Mijn opleiding startte in 1999 bij Zon & Schild, het huidige Symfora, opnieuw met verhuizingen naar Almere en Hilversum.
Ik heb mijn basisopleiding afgerond bij het Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam, het huidige OLVG, waar ik de ziekenhuispsychiatrie (beoordelingen aan bed van somatisch zieke mensen) en behandelingen middels ECT (elektroshock, onder narcose) heb kunnen meemaken en uitvoeren. De keuzestage psychotherapie deed ik bij de Vonk in Noordwijkerhout, onderdeel van Centrum’ 45. Daar werkte ik met getraumatiseerde vluchtelingen uit oorlogsgebieden. Ik deed daar ervaring op in de kliniek, de dagkliniek en op de polikliniek. Tot zover mijn ervaring in deze jaren. Sinds 2005 ben ik psychiater.
Als psychiater heb ik het ontstaan van de Zuiderpoort meegemaakt. De RIAGG’s verdwenen, er kwam een nieuw gebouw, waar ook een kliniek bij was, verbonden aan het Spaarne Gasthuis. Ik werkte daar op de polikliniek en in crisisdiensten. In die periode heb ik een opleiding gevolgd tot forensisch deskundige, waarna ik een jaar bij het Pieter Baan Centrum heb gewerkt. Observatie en diagnostiek van mensen die een zwaar delict hadden gepleegd. Een zeer leerzame periode, waarna ik toch heb gekozen voor de behandelkant. Ik heb 8 jaar als forensisch psychiater bij de Waag gewerkt in Den Haag en in Leiden, Hier kwam ik veel in aanraking met huiselijk geweld, waar mensen ook vrijwillig meewerkten in ons VSV-programma. In deze periode ben ik bij het Lorentzhuis opgeleid tot gezins- en relatietherapeut/ systeemtherapeut en heb ik geleerd hoe belangrijk de context is.
In 2014 heb ik besloten om mijn eigen praktijk te gaan starten, waarmee ik door nare omstandigheden (overlijden collega) opnieuw meerdere malen heb moeten verhuizen met mijn praktijk tot ik in 2016 een kamer kon huren in het gezondheidscentrum de Koningin. Een mooie kamer in een mooi historisch gebouw. Op de zolder, met prachtig uitzicht en veel licht. Er is een lift in het gebouw en een groot trappenhuis. Daar kunt u mij ontmoeten. Ik werk meestal aan tafel, omdat ik dat een prettige manier vind van samenwerken, maar u kunt er ook voor kiezen om in wat makkelijkere stoel te zitten. Er is ruimte genoeg om met een gezin te kunnen komen en ook nog wat te bewegen.